Wij hebben thuis een hond. Niet mijn eerste keuze. Dat was een thuisbrouwinstallatie, maar daar werden de kinderen niet echt warm van. Het werd dus een hond. Met gratis hondenbaan.
Vergis je niet, een hond brengt volgens de overlevering een hoop plezier met zich mee. Dat zal best, maar een koffiezetapparaat ook. Dat ruikt tenminste lekker. Want baasjes zelf hebben dat niet door het niet, maar honden in huis ruiken naar natte hond, ook als het droog is. Ga maar eens op visite bij iemand met een hond.
En als de hond niet in zijn mand ligt (liefst in de kelder of als het regent buiten), dus als hij tekenen van leven vertoont zeg maar, is net een klein kind: je kunt er moeilijk mee communiceren, het piest en schijt waar het zelf wilt, loopt doorgaans voor je voeten en maakt ongewenste geluiden als je rustig tv kijken.
Aan zulk klein leed en ongemak went zelfs een kattenmens als ik. Ik vind honden ook best leuk, op gepaste afstand (ik kan wel wennen aan die anderhalvemetersamenleving). En zolang ze niet hun behoeften doen tegen mijn gevel. Ik laat mijn kinderen ook niet tegen de deur van de buurvrouw pissen.
Maar wat niet went, is het uitlaten van deze wandelende slachtafvalverwerkers. Een bloemlezing:
Bij de minste of geringste lantaarnpaal, gevel, boom of struik sta je te wachten tot alle geurtjes van honden uit de buurt zijn opgesnoven en herkend (of niet – dan duurt het nog langer). Om er vervolgens zelf nog een plasje over te doen (de hond, hè). Ja, Poetin is blijkbaar niet de enige hond met territoriumdrang.
Het wordt nog een stapje erger als de viervoetige ook ‘een grote boodschap’ moet doen. Koester de dagen dat er harde keutels uit de kurk onder de staart komen, want meestal is het natte brei. Die jij vervolgens mag opruimen, want zoals ik al zei is het net een kind: ze laten alles achter hun kont slingeren.
Schichtig vervolg ik daarna mijn route, zoekend naar een afvalbak met in mijn hand een warm, dampend en geurend plastic zakje. Die afvalbak blijkt overvol, waardoor je de zachte smurrie in het zakje ín de bak mag duwen.
Het moet een droevig beeld geven…
En dan was het nu nog goed weer! Maar ook als het regent, stormt, hagelt en vriest moet er gewandeld worden. Zo’n drol uit de straatstenen schrapen is namelijk al erg, uit de houten vloer van je woonkamer is het dat nog meer.
Afijn, het is sneuheid ten top, de trouwe viervoeter uitlaten.
Wat een hondenbaan.
