De Psycholoog vertelde me dat wie je bent en hoe je je gedraagt afhangt van de mensen om je heen. Bij je partner of de een goede vriend kun je een heel ander persoon zijn dan bij een andere vriendengroep.
Ik kan niet anders dan dat beamen, alleen al omdat zij wel gestudeerd had voor die wijsheid en ik niet. Mijn weerwoord zou beperkt blijven tot “ja, maar”, “nietus” of “ik ben anders”. Niet heel sterk, dus ik zei maar niets.
Met de kennis in mijn kontzak besloot ik de proef op de som te nemen. Ik ben uiteindelijk universitair geschoold en heb geleerd niet alles zomaar voor waar aan te nemen. Tijd voor een psychologisch experiment!
Een paar uur later vertrok ik naar een mannenweekend. Ik nam me voor me daar niet te laten beïnvloeden door mijn vrienden en dicht bij mezelf te blijven: intellectueel, geciviliseerd, verstandig en gezond.
Ja, zo zie ik mijzelf graag.
Dat (wellicht wat naïeve) ideaalbeeld past niet helemaal bij het concept van het mannenweekend: 4 vrienden en een huisje met haard op een vakantiepark. Er is geen sluitend antwoord op de vraag wat daar dan zoal gebeurt, maar ik herken een patroon van afwisselend bier drinken, slechte grappen maken, fikkie stoken, The Grand Tour kijken, chips en borrelnoten.
En had ik bier drinken al gezegd?
Ons mannenweekend staat inderdaad niet primair in het teken van filosofische gesprekken, meditatieve houdingen en ander woke gedrag. Wat ik uiteindelijk dus wel ben. Nee, het is vooral primair, alpha-mannelijk oergedrag, en daar herken ik mezelf dan weer minder in als verstandige, geciviliseerde westerling.
Waar het weekend vooral in het teken staat van apha-mannen, ben ik meer de combinatie tussen een beta- en gammaman. Ja, over psychologie gesproken – ik heb mijn huiswerk gedaan.
Maar ik wilde dus proefondervindelijk ervaren of ik in staat was mijn gedrag niet aan te passen aan deze groep en setting.
Ik typ dit verhaal na de eerste nacht van het mannenweekend. Op de tafel staan de lege flesjes bier, naast de resten chips en borrelnoten, de open haard smeult nog en de foute grappen galmen nog na:
Bij jezelf blijven blijkt ook voor mij inderdaad erg moeilijk tijdens een mannenweekend. Het bier is naar rato gedronken, in de borrelnoten oreo-koekjes was ik grootaandeelhouder, en ik heb mezelf niet kunnen betrappen op een intelligente grap of intellectuele opmerking.
Volwassenheid komt te voet en gaat te fles.
En toch, toch herken ik ook (ongewenste) kenmerken waarbij ik wel dicht bij mijzelf blijf. Zo ligt iedereen hier om 10.30 nog te pitten, terwijl ik om 7.30 al klaarwakker op de bank zat. Ik praat nog steeds liever over anderen dan over mezelf (precies de reden dat ik blog). En ik heb nog steeds geen ruggengraat als het om ongezonde dingen gaat.
En als er nou iets is wat ik graag anders had gezien…
Aan de andere kant: blijkbaar had De Psycholoog het dus toch niet helemaal bij het rechte eind en heb ik de psychologische wetenschap weerlegd tijdens een mannenweekend. Ik ben trots op mijzelf, mijn kater, mijn sterke biologische klok en mijn flexibele ruggengraat.
