Ik draag als geïmporteerde Brabander duidelijk geen carnavalsbloed. Als student was carnaval een extra (goede) reden om vijf dagen de stad in te gaan, inmiddels is duidelijk ik geen carnavals-dna heb. Voor 3(!) euro per drankje wil ik op z’n minst goede muziek, fatsoenlijk bier met smaak en een zitplaats. Och, waar is de 3G-tijd gebleven…
Ja, noem mij decadent, maar aan mijn lijf geen polonaise.
Carnaval in Tilburg, eh Kruikenstad, was voor mij dus een goed moment om de stad te ontvluchten, bijvoorbeeld naar Rotterdam voor de verjaardag van Zusje. Die inmiddels ook al een respectabele 32 met vriend, kind, kat en hypotheek is.
Het voelde heerlijk om ’s ochtends in alle vroegte per trein het -buiten carnavalstijd- prachtige Brabantse land te verlaten. De plastic rommel, de stank van bier, kots en pis, de wanstaltige muziek en de polonaise achterlatend.
Mijn huis en haard verplichtte mij helaas om later op de dag weer terug te reizen naar het zuiden. En zo zat ik op de terugweg in een geel-blauwe trein (van welke stad zijn die kleuren?) naast een bij, met tegenover mij ananas, cowboy en nerd.
Ik twijfel wel of die laatste echt verkleed was, of gewoon zichzelf.
Afijn, met luchten van bier en scheten was het een lange reis terug de Moerdijkbrug over. Nee, ik snap wel dat die Brabanders niet op dat ‘Hollands volk’ van boven de rivieren zitten te wachten. Al is een Brabantse ananas die stinkt naar bier en scheten voor mij geen haar beter.
Drie blikken Heinekenbier later begon de sfeer er gelukkig al goed in te komen. “Van links, naar rechts”, “Dit is een wiebeltrein” en “Kedeng, kedeng” (ja, een breed repertoire) schalden door de wagon, vergezeld door speeksel. De mondkapjesplicht gold blijkbaar voor mensen, en niet voor bijen en ananassen.
Ondertussen verbaasde ik mij over het biermerk; als ik in Brabant carnaval zou vieren, dan probeerde ik me op z’n minst een beetje aan te passen en goedkoop bier van onder de rivieren te drinken. Heineken, dat is toch overprijst randstedelijk bier met een harde g en een aardappel in de keel.
Veel tijd om hierover na te denken had ik niet (alhoewel 37 minuten naast een bij die zingt als een valse kraai best lang is), want Tilburg naderde. Tot mijn grote schrik maakten ook de bij, ananas en cowboy aanstalten om uit te stappen. Net als de boef, piloot en ik dus. Citymarketing Tilburg heeft z’n werk goed gedaan.
Alleen de nerd bleef zitten – blijkbaar toch gewoon student van de TU Eindhoven…
En zo gebeurde het toch nog dat ik carnaval eindigde ik polonaise de trein uit, tussen een bij, ananas, boef, cowboy en piloot.
Ja, volgend jaar ga ik als nerd en blijf ik zitten.
