Het is kermis in de stad. Nou ja, stad: Kaatsheuvel. Precies, dat dorp van de Efteling. Het is mij een (ker)mysterie waarom uitgerekend daar een kermis staat. Attracties genoeg dacht ik zo. En Roodkapje en Langnek dachten dat ook.
Maar goed, een dagje Efteling of (mid)dagje kermis scheelt toch zo’n 300 euro, dus wij op naar ‘de Kèts’ z’n kermis voor een paar uur volksvermaak, brood en spelen.
Het voelt voor mij altijd een beetje als (ker)mishandeling. Pubers die (ker)misselijk uit de Break Dance strompelen, kinderen die geen eend gevangen krijgen (weer (ker)mispoes!) en verslaafde volwassenen die zich laten (ker)misleiden door een gokautomaat.
Ik vraag me af waarom je je zuurverdiende euro’s wilt uitgeven aan potje (ker)misperen, (ker)misgooien, (ker)misgrijpen en (ker)misstoten. En als je dan toch een keer geluk hebt, krijg je een plastic rommelspeeltje dat achteraf altijd een (ker)miskoop blijkt.
En terwijl ik loop te mijmeren over de stroboscoop bij de botsautootjes en andere knipperende (ker)mistlampen, zie ik een (ker)mistroostig ogende touwtjetrekbaas die bij de oliebollenbakker een (ker)misbaksel haalt. Zo helpen de kermisexploitanten elkaar blijkbaar de zomer door.
Maar waarom dan die (mis)prijzende blikken? Want de trampolineboer heeft een omzet van 384 euro per uur, heb ik snel uitgerekend. Geen (ker)miserabel uurtarief, en zeker geen (ker)misrekening van mij. Sowieso zie ik (ker)misdadige bedragen voorbijkomen. 4 euro voor een paar minuten rondjes draaien in een olifant.
Waar is de goede, oude piekendag gebleven?
En dan de bezoekers, mensen die net als ik de afslag naar de Efteling ge(ker)mist hebben. Mannen (nee, mannetjes) met een (ker)missie op weg naar de gokautomaat. Hun bekertje vol muntjes, hun spierballen vol tatoeages en hun haar vol gel. En net iets te strak naar achteren gekamd.
Iets verderop hangen hun vriendinnen tegen een lantaarnpaal, denkend dat de rode loper op de kermis een catwalk is en alle bezoeker voor hun komen. (Ker)misschien verklaart dat hun berg make up: een poging er als een model bij te lopen. Duidelijk (ker)mislukt.
Nee, het is geen (ker)misplaatste arrogantie van mij. Ieder z’n ding. De kinderen hebben de tijd van hun leven, en half volwassen Tilburg spaart het hele voorjaar voor 10 dagen plezier op de kermis (en het najaar voor carnaval). Leuk, lekker doen.
(Ker)misschien zie ik de lol er niet van in, maar laat er geen (ker)misverstand over bestaan: de kermis, ik (ker)mis er niets aan.
