We gingen naar een (nee, het) animal event. Een soort festival voor mensen die niet van muziek houden, maar wel van dieren houden. Om te houden of om op te eten, dat bleek om het even.
Nu werd ik op voorhand niet erg enthousiast van het idee van een animal event. Alleen de naam al; als je het in het Nederlands zegt (dierenevenement), dan klinkt het al een stuk lulliger. Beetje zoals mijn beeld ervan.
Bovendien vind ik een kat en hond in huis prima en een hondenbaan hoort daarbij, maar een evenemententerrein vol dieren én baasjes klonk als wat veel van het goede.
Maar hé, ik ben vaker verrast, dus ik besloot me ontvankelijk op te stellen. En eerlijk is eerlijk, ik ben niet enthousiaster geworden door het animal event, maar ik heb mijn ogen uitgekeken.
Het begon al op het parkeerterrein. Hordes mensen met blaffende honden en baasjes die terug blaffen omdat de hond z’n bek niet houdt. Nou bijten blaffende honden en baasjes niet, maar het oor wil ook wat.
Het viel me ook op dat honden echt op hun baasjes gaan lijken. Of baasjes op hun honden, maar in beide gevallen is het geen compliment en is mijn vooroordeel bevestigd.
Ik zag ook stickers, ballonnen, plastic bordjes en andere rommel die bij dieren in hun maag eindigen. En varkens in een stal, met daarnaast een bord waar op stond hoe we onderdelen van een varken op ons bord noemen.
En voor de mensen met smaak (wansmaak welteverstaan) was er recht tegenover de stal een proeverij waar onderdelen van de ouders, vriendjes en kinderen van het desbetreffende varken op een stokje werden uitgedeeld.
Ik vond een vleesproeverij nogal cru op een animal event vol dierenliefhebbers. Maar dierenliefhebber is blijkbaar een rekbaar begrip en ook vertaald worden als vleesliefhebber. Ja, eet smakelijk, met je geweten.
Ik zag verder eindeloos veel kraampjes met commerciële rommel en mensen die daar ook daadwerkelijk in trapten. Tandenborstels voor je kat, linksdraaiende hondenbrokken, verzekeringen voor konijnen, vakanties waar je hond op 1 staat, het baasje op 2 en de kinderen op 3 (“maar als de kinderen het naar hun zin hebben…”).
Ik zag ook duiven in een kooi. Daar werd ik dan wel weer blij van. Die vliegende ratten zijn het enige dier waarvan ik vrolijk word als ze in een kooi zitten, want dan kunnen ze mijn tuin niet onderscheiten.
Aan het eind van de dag had ik maar één vraag: zo’n animal event, voor wie is dat? Voor mensen die van dieren houden en zich daarom allemaal commerciële rommel laten aansmeren, of mensen die niet zo veel geven om plastic in de maag van een vogel en vooral genieten van een varken op een stokje?
